Door. dr. A. de Reuver zijn vier lezingen die hij voor de studievereniging Oikonia in Lienden hield gebundeld. Daar is een vijfde referaat aan toegevoegd wat het geheel tot een fraaie uitgave maakt.
Wie eens een boek over de verkondiging wil lezen zonder in polarisatie of te stellige antithese te vervallen, doet er goed aan zich bij deze bron te laven. Waarom? Omdat de Fontein van alle Goeds zelf het centrale punt is in deze uitgave. De hoofdstukindeling verraadt ook zoiets. Een van de behandelde onderwerpen is Luthers kruistheologie. En een andere: Verlangen naar het Vaderhuis. Lezingen dus die doorwrocht zijn opgesteld, stilistisch fraai verwoord en doorspekt met citaten van Luther en anderen. Over de tekst ligt een glans van Kohlbruggiaanse vroomheid.
Aan een inhoudelijke beoordeling waag ik me niet en zo heb ik het boek ook niet gelezen. Wel kun je de mooie lijn van ds. I Kievit via ds. G. Boer tot aan dr. A. de Reuver helder waarnemen. Dit is pas echt hervormd én gereformeerd. Als aanbeveling neem ik wat citaten over.
Over de prediking van ds. G. Boer, 2e alinea: Daar ontsloot zich het geheim van Gods presentie. Daar stond God zelf aan de ingang van het hart, de Heilige, voor Wie ik, onheilige niet staande blijf. Daar stond God de Zoon, in het Evangelie gekleed, gereed om met Zijn wonden mijn onheiligheid te bedekken. Daar daalde de Geest van de Vader en van de Zoon met de schatten van het heil tot in het hart. Mystieke momenten, die een onvervreembaar ontzag in je ziel verwekten voor die wondere tweeslag van Gods verhevenheid en Zijn neerbuigendheid.
Over Luther en geloofszekerheid: Diep als weinig anderen heeft Luther verstaan - en ondergaan - hoe juist deze in Christus verankerde heilszekerheid bestreden wordt. Ze is even beslist als betwist, omdat de zekerheid belaagd wordt door de tentatio, de aanvechting. Deze innerlijke strijd is maar geen kinderziekte, maar een even onmisbaar als onmiskenbaar criterium van authentieke geloofservaring.
Over het verlangen naar het Vaderhuis: Hier beneden klinkt zo menigeen de klacht: 'God des levens, ach wanneer...?' We roepen het in hunkering en hoop. Al wat ons wacht, ligt nog onder de hoede van de hoop verborgen, schreef Calvijn ooit. En hopen is nog geen zien. Maar Johannes' vergezicht laat ons van glorie in de verte de contouren zien. Ze spannen het verlangen. Buiten dit verlangen kan het christendom niet tieren. Geloof en liefde ademen erin. En het is de God van de gegronde hoop die het heimwee vleugels geeft. Het wiekt omhoog en weet de Dag nabij.